Wg encyklopedii: Kukurydza zwyczajna (Zea mays), jedna z najważniejszych roślin uprawnych świata. Trawa pochodząca z Ameryki Środkowej, dziki przodek jednak nieznany. Cechą charakterystyczną jest kwiatostan żeński wykształcony w postaci kolby otulonej kilkoma liściastymi pochwami, spod których w czasie kwitnienia wychodzą długie, nitkowate znamiona. Kukurydza uprawiana jest od ponad 5 tys. lat. Po odkryciu Ameryki rozpowszechniona na inne kontynenty, obecnie pospolita w klimacie ciepłym na całym świecie. Wyparła kilka ważnych uprzednio zbóż, np. sorgo czy proso. Zastosowanie kukurydzy jest bardzo różnorodne. Ze zmielonych nasion otrzymuje się mąkę, kasze, czystą mączkę skrobiową. Nasiona służą także w przemyśle do otrzymywania cukru, alkoholu, dekstryny, oleju (z zarodków), przerabiane są też na pasze treściwe (śruta). Młode kolby i niedojrzałe nasiona pewnych odmian używane są jako warzywo. Zielone pędy służą jako pasza, zaś sucha słoma może być użyta do produkcji papieru. Do celów leczniczych zbiera się znamiona ze słupkami kwiatów żeńskich. Zawierają one cukry, garbniki, saponiny, sole mineralne, witaminę K i olejek eteryczny. Wyciągi ze znamion kukurydzy obniżają napięcie mięśni gładkich narządów wewnętrznych co powoduje usprawnienie wydalania moczu, żółci i nieznacznie obniża ciśnienie krwi. Zawarta w znamionach kukurydzy witamina K podnosi krzepliwość krwi. Odwar ze znamion kukurydzy stosuje się przy obniżonej krzepliwości krwi, krwawieniach wewnętrznych, stanach zapalnych dróg moczowych i żółciowych oraz wspomagająco przy cukrzycy i reumatyzmie. W celu wzmocnienia działania stosuje się także znamiona kukurydzy w mieszankach z innymi ziołami. http://portalwiedzy.onet....ajna,haslo.html
Obecnie panujące przeświadczenie że kukurydza po raz pierwszy pojawiła się w Europie dzięki Kolumbowi, który przywiózł ją z Ameryki a jej uprawa w ciągu 20 lat została rozprzestrzeniona na całym Świecie jest prawdopodobnie błędne.
Dowody wskazują że kukurydza była uprawiana w Europie, Afryce i Azji na długo przed wyprawą Kolumba. W I wieku Pliniusz Starszy opisał kukurydzę, "zboże, które wyrasta niczym trzcina i okrywa się liściem, na szczycie ma włoski i jest niezwykle płodne" nazywając je indyjskim prosem... Miguel Oliva znalazł pozostałości tego "prosa" w silosach z III wieku w Ullastret na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Ową odmianę kukurydzy (hiszpańska nazwa panizo -proso) uprawiano w Hiszpanii i Włoszech aż do czasów wyprawy Kolumba. Pietro Martire d'Anghiera (historyk współczesny Kolumbowi) porównał proso rosnące pod Mediolanem i Grenadą z mahiz (kukurydzą przewiezioną przez Kolumba w 1493r.) W liście do kardynała Sforzy napisał "ten sam rodzaj ziaren rozmiarów grochu mieli mieszkańcy Mediolanu i Grenady w Hiszpanii". W Europie w średniowieczu kukurydzę nazywano "zbożem tureckim", "zbożem z Mekki", "saraceńskim zbożem", "zbożem brazylijskim" (grana de Brasil - kontrakt kupiecki z 1193r.), "indyczym zbożem" (Skandynawowie). Najstarsza nazwa kukurydzy w Portugalii to "zboże z Maroka". Po "Kolumbie" rozróżniano odmiany kukurydzy. W Anglii - zboże tureckie i zboże indyjskie, w Niemczech - zboże walijskie i indyjskie. W Hiszpanii panizo i mahiz, we Francji tureckie i indyjskie zboże.
W Indiach nauczano że kukurydzę sprowadzili do Indii Portugalczycy w 1498r. a już w 1503r. uprawiano ją w ogromnych ilościach. Ale istnieją posągi z XII wieku hinduskich bóstw trzymających kolby kukurydzy... Konserwatyści oczywiście twierdzą że obiekt w dłoni musi być "garścią paciorków, jakimś wyrobem cukierniczym lub owocem granatu" odrzucając stanowisko że rzeźby mają wszelkie cechy kukurydzy: wydłużone łuski, równolegle biegnące rzędy ziaren i jedwabiste nitki na kolbie.
Według Jaweeda Ashrafa najstarsze rzeźby kukurydzy pochodzą z II wieku p.n.e. Szczególnie dużą liczbę rzeźb hinduskich bóstw z kolbami kukurydzy odnaleziono w północnych Indiach. Kukurydza na rzeźbach w Somanthpur, Mysore przedstawiana jest jako obiekt święty.
http://www.globalserve.net/~yuku/dif/wmzpix.htm
Ashraf w "Annals NAGI" z grudnia 1994 przedstawia wyniki badań nad regionalnymi nazwami kukurydzy - "juarijwarijunhari", "makka", "lohjara", "bhutta". Nazwy te wciąż są stosowane w niektórych regionach Indii na określenie kukurydzy.
Juari Mata była hinduską boginią gorączki a juari -leczenie gorączki. Najstarsze nazwy kukurydzy to markata, markataka, makataka.
W Chinach na malowidle ściennym z IX wieku w prowincji Shanxi znajduje się 30centymetrowa żółta kolba z ziarnami, u podstawy ma długie liście.
Maize in Pre-Columbian China http://yakushi.pharm.or.jp/FULL_TEXT/125_7/pdf/583.pdf
Al-Ber-uni w 1385 opisuje "kolbę czerwonych, białych lub żółtych ziaren wielkości grochu", co nie pozwala na zaliczenie tego zboża do innego rodzaju niż kukurydza.
Indyjska makka, afrykańska mazza, indiańska maize ...
Zakładając że kukurydza była udomowiona w dwóch niezależnych ośrodkach (izolacja Ameryki) kukurydza z Ameryki powinna znacząco się różnić od odmian ze Starego Świata. Ponieważ wszystkie główne odmiany kukurydzy występują na obu półkulach i są świadectwa występowania kukurydzy w Europie przed Kolumbem należy przyjąć że izolacja Ameryki do czasów Kolumba była fikcją a zasługa przypisana Kolumbowi kolejnym mitem.
http://geography.uoregon.edu/carljohannessen/research.html
http://www.generationcp.org/capcorner/pop_diversity_wksp/presentations/presentation_06.pdf
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz